Skip to main content

Leren uit vorige experimenten om toekomstige missies beter voor te bereiden

Research Topic Chapter
News flash intro
Het GOMOS-experiment vloog van 2002 tot 2012 aan boord van de ENVISAT-satelliet en voerde metingen uit van de samenstelling van de atmosfeer. Die tijd lijkt lang vervlogen maar dit instrument, een pionier door zijn innoverende meettechniek (sterbedekking), blijft een uitdaging voor wie de gegevens ervan wil analyseren. Ondanks het feit dat het gebruik van sterren meer waarnemingskansen biedt dan wanneer men naar onze ene Zon kijkt, produceren sterren zulke zwakke signalen dat het heel wat principes van de gegevensverwerkingsmethodes in vraag stelt. Dit wordt best opgelost ter voorbereiding van toekomstige missies!
Body text

Niet één ster, maar driehonderd

GOMOS is een instrument dat aan boord ENVISAT vloog en de aardatmosfeer sondeerde tussen 2002 en 2012, gebruik makend van de occultatietechniek.
In plaats van de Zon als lichtbron te gebruiken zoals gewoonlijk, wat twee meetopportuniteiten per baancyclus oplevert (één zonsondergang en één zonsopgang), werd GOMOS gericht naar ongeveer 300 sterren, wat een groot aantal atmosferische compositiemetingen opleverde.

Een nadeel van deze spectaculaire toename is de zwakte van het gemeten signaal en diens gevoeligheid voor schittering. Bovendien zorgt de grote diversiteit aan spectrale karakteristieken van sterren met verschillende temperatuur en magnitude ervoor dat de gegevensverwerking complex wordt.

Een wereld van uitdagingen en opportuniteiten

Om al die redenen blijft dit experiment een zeer interessant studieonderwerp. Niet alleen biedt het een unieke dataset voor die specifieke periode, gekenmerkt door de toenemende voetafdruk van menselijke activiteiten en door het optreden van verschillende grote tropische vulkaanuitbarstingen die geleidelijk de aerosolbelasting van de stratosfeer doet stijgen. Beide fenomenen beïnvloedden het klimaat op significante wijze.

Op technisch vlak verplichtte het ook tot een heroverweging van de tot heden gebruikte dataverwerkingsmethodes, en de manier om informatie uit de metingen te halen, gebruik makend van de meest recente status van onze kennis om de juiste en betrouwbare gegevens te verkrijgen die nodig zijn om de atmosfeersamenstelling te kwantificeren.

Leren van het verleden om de toekomst beter voor te bereiden

Dergelijke uitdagingen zijn niet beperkt tot de verwerking en analyse van de GOMOS-dataset: de stellaire occultatietechniek die gebruikt werd in dit baanbrekend experiment zal ook in andere innoverende experimenten zoals ALTIUS gebruikt worden, waar de complexiteit van de dataverwerking door het gebruik van beeldvormingstechnieken nog meer zal toenemen.

Daarom is het van uiterst belang om de problemen en wetenschappelijke vragen die door de eerste stellaire occultatie gesteld wordenzo goed mogelijk op te lossen en te begrijpen. Leren van experimenten uit het verleden om de toekomst beter voor te bereiden is hier de kernboodschap!

Figure 2 body text
Figure 2 caption (legend)
Figuur 2: De occultatietechniek is een bepaalde manier om de atmosfeer van een planet te observeren: de satelliet (hier met het GOMOS-instrument) wordt naar een lichtbron gericht (Zon, ster of planet) tijdens diens op- of ondergang, en scant de hele atmosfeer boven een gegeven locatie aangeduid door de hoogte- en breedtegraad van het raakpunt.
Publication date